İki Yazar ve Üçüzleri!
Bölüm 1: Yarım Torba Kömür! Serhat bahçede top oynuyordu. Bahçe kapısı çalındı. Serhat, koşup kapıyı açtı. Gelen babasıydı. Necati: “Ne haber oğlum?” “Aynı, koşturmaca. Anne! Evinin direği geldi.” “Al şu…
Posts by tag
Edebiyat
634 posts
ANARŞİK! Bir Üniversite Komedisi
Bölüm 9: Dondurmacı Veysel! Mazlum, Cumali’nin okulda rahat etmesi için kolları sıvadı. Cumali’yi de yanına alıp sahile geldi. Minibüsü park edip aşağı indiler. Yolcu 1: “Ulan, her maceranıza bizi…
ANARŞİK! Bir Üniversite Komedisi
Bölüm 6: Okulda İlk Gün! —‘Gebeş Ömer!’— Cumali ‘211 No’lu sınıfa girdi! Öğrenciler arasında ‘kızlar tuvaleti’nin yanındaki sınıf olarak biliniyordu! Gözleri eski kalabalığı, curcunayı aradı. Ama kendi döneminden kimse yoktu.…
ANARŞİK! Bir Üniversite Komedisi
Bölüm 5: Seni Yeneceğim Okuduğum Şehir! —“Göbek bağını, mühendisliğin bahçesine gömsün de; on sene mezun olamasın velet!”— Ahh, Mersin! Otobüs, MEŞOT’ a girdi. Kendi peronunda durdu. Kapı açıldı. Muavinin ardından…
MERHABA!
Herkese merhaba. Bu platforma yeni katıldım. Bende fikirlerimi, düşüncelerimi, bilgilerimi, anılarımı, şiirlerimi, denemelerimi paylaşmak için buradayım. Zaman en değerli varlığımız. Paha biçilemez, geri alınamaz ya da hediye edilemez. Yazılarımı okuyarak…
Komparatistim, Öyleyse Varım!
Daha dün annemizin kollarında yaşarken çiçekli bahçemizin yollarında koşarken; şimdi komparatist olduk, sınıfları doldurduk, ayvayı yedik hepimiz, yaşasın okulumuz! ”Nedir Komparatist?” dediğini duyar gibi oldum. Şöyle ki: ”Komparatist” demek, ”Karşılaştırmalı…
ANARŞİK! Bir Üniversite Komedisi
Bölüm 2: Memlekete Dönüş! — “Yedi senedir!”— Müslüm abi, otogar yoluna girdi! Cumali, yan koltuğa geçmiş, bavulunu kucağına almıştı. Ökkeş ayakta, Mazlum ise araya oturmuş, ücretleri topluyordu. Ökkeş: “Üzülme…
Yeni Derinin Oluşması
İnsan her doğum gününde eski yaşını bırakıp, yeni bir yaşa adım atıyor. Aslında bir tür deri değiştirme ritüeli gibi; artık yıpranmış olan benliğimizi üstümüzden atıp taze ve yeni bir benlik…
Ot Gelip Ot Gidiyoruz!
Zamanın kollarımıza ve bacaklarımıza taktığı kelepçeleri, hayatımızın içine ördüğü o aşılamaz sandığımız demir parmaklıkları görmeden geçip giden uzun sandığımız, mikroskobik bir zaman olan bütün yaşamımızı esirliğimizden kurtulmak için tek bir…
Gerçeğim
Sen bana seslenirken sevgilim Ben sesindeki her tona aşık olurum Sen bana baktıkça sevgilim Göz bebeklerindeki her renge tutulurum. Sen ki bana simsiyah gökyüzündeki tüm yıldızlardan Midemde uçuşan tüm kelebeklerden…
Pembe Kukla
Hayallerde yalanlarda kandırmalarda Yaşama bağlanmak daha kolay Böyle bir özdengeçmişlikte. Yoksa bir şekilde yok olacağım Bu süzüldüğüm karanlıkta Batacağım. Daha derine hep daha derine Ta ki biri gelip üzerime beton…
Vazgeçebilmek
“Sevdiğim…Uzun bir zamana dağıtıştım seni. Vazgeçmek değil unutmakmış beni bu kadar zorlayan. Sesindeki huzura kanat gerçekmiş asla başaramadığım. Açtığım kanadımın kırılan yüzü olmuş senin yokluğun. Hayata anlam katan nefesin artık…
Unutuyorum gökyüzünün rengini
Kafam güzelken dinlediğim bir şarkıyı unutur gibi Ayıldıkça unutuyorum gökyüzünün rengini Gittiğin yerler şimdi bahar! Ezberimde karınca duası Kapımda isimsiz notlar Yorgunluğunu sokağından alan derviş Gençliğini sürüyor namluya Mevsim kış!…
UNUTAMIYORUM
Hani diyorlar ya unutamıyorum unutulmuyor diye… Aslında o kadar çok şeyi unutuyoruz ki ama kimse bunların farkında olmuyor hep bir aşk acısı hep bir kadın/adam hep boş laflar… Sevgi neydi…
Kaplumbağa
Eğer bir kaplumbağa olsaydım Sırtımda kesinlikle seni taşırdım. Sıcak ve güvenli yuvam olurdun İstediğimde içine çekilebilirdim. Eğer bir kaplumbağa olsaydım Yolum kesinlikle sen olurdun. Ağır ve sağlam adımlarla Sadece sana…