Irmağından içti sabahlar neşesini Gördüğüm en güzel güldün yaprağına asıldım Gülşende uyandım kopuncaya dek dalından Kızıl tenli bir ayrılık göründü gelince sonbahar Varmaya değil,...

Bir ara uğra bana Yirmi ikimin izlerini bulmadan, Yüzümde yakalamadan ateş böceklerini yabancılar yetiş.. Kirpiklerime yerleşmeden önce pişmanlık Ciğerlerime dolmadan evvel hüzün Zihnimde bas sesini bağlamaya karıştıran o sesi işitmeden...

Bu ömür nerede konaklayacağız? Konu buradan taşınmaksa üzüleceğim Burada yaşamaksa daha çok üzüleceğim Üzülmek ve daha çok üzülmek arasındaki farkı ayırdedecek kadar büyüdüm anne Söyle hadi konumuz nedir? Biraz yürümek...

Kapı dışarı edilmiş sevincin evinden ocağından Kurtaramamışsın boynunu, kederin bıçağından Tepeden aşağı yuvarlanan bir boşluğun altında eziliyorsun. Bunun adı kayboluş. Yeryüzü soyut artık değil mi? Üzerine basabileceğin tek bir kaldırım taşı bırakmadı...

Bana bir dert söyle yutayım Susmanın sırrını öğren un ufak olmuş kemiklerimden. Bana bir sır söyle tutayım Ne varsa içimde kalsın. Sevincim dökülsün eteklerimden İçimde kalsın kararlarım, İçimde kalsın kavgam, savaşım. Beni...

Arıyorum düşümde çokça seyrettiğim uzakları Pas tutmuş gamla bağımı kesmeyen bıçakları Vuslat, bu güzel yüzlü şehrin hoş tebessümü Ayrılık, sokakların susuz kalan dudakları  

Dünyanın zevk-u sefa yeri olmadığını anlamak için Koridordan düz devam etmeyi bırakmak gerekir Etrafına bak ey insan İleride hayatı bulacaksın Vicdanın rahat uyuyabiliyorsun Çünkü başın çarpmıyor duvarlara Ayağına batmıyor diken Tel örgülerini aşan çığlıkları...

Derken, güneş doğacak üzerimize Yarın için henüz erken Dünler için artık çok geç Senin için her daim keşke.. Bu boşlukla yeni bir güne nasıl başlanır? Yollardan topladığım gözlerimin oyuğuna yerleşmesi...

Teker teker dizdim günahlarımı parmak uçlarıma Küçülüyorum Kahrolası! Günahlar sığar mı hiç bir elin parmaklarına Küçülüyorum Sevmeyin beni Bulutlar dağılana dek sevmeyin siz Yüzümün son parçası yerine oturtulmadıkça Umutsuzluğun tırnağını geçirdiği duvarlarım sıva tutmadıkça Dönmedikçe geri gözlerimin kaçan feri Azad...

Yeni çizgiler beliriyor bahardan saklanan yüzümde Göz kapaklarımdaki dinginliğe yaslanıyor kış Gün olur, utanırım ihtiyarlığımdan Dört mevsime dönüp sırtımı, dökülmeye başlarım alın perçemlerinden Çekilince silüetim hayatın yüzeyinden serin bir yağmur başlar evlerine dağılır çocuklar Öldüremediğim...

(daha&helliip;)

(daha&helliip;)

Ellerim üşür ellerim korkardı Dar gelirdi dünyam, menfaat aşırmakla semirmiş insanların kalın gövdelerine .. Benim dünyam, bana yeterdi ancak. Tükenirdi günden güne sabrım Buna sabır da denmezdi belki Sessizliğim tükenirdi çağlardım...

Herşey öylesine aynı ki Bugün de kimsecikler uğramadı beklenenler sahasına Tüm istenmeyenlerle kucak kucağa savruluyoruz hayat bahçesinde Bir o yana, bir bu yana .. Sıradaki ot burnumun dibine gelsin! Geçelim bir...

Işıklar sönmezdi Ayakta durabilseydik .. Düşüp yaralanmazdık Yere sağlam basabilseydik Kendi silahımızla vurulmazdık En azı kendimizde olurduk Kendimizden olurduk en fazla Nefis geçerdi bizden Ve biz, dünyadan geçerdik .. Gamlanırdı dünya Halimize gülerdi âlem...

Yağar avuçlarıma gökyüzü Ben içimi dökerim yağmurlara Seni severim çocuklar bilir Çocuklar ağlar Hayat suyu olur onlar Kurumuş topraklara bol miktarda mutluluk getirirler İçim acır, çocuklar anlar Ama konuşma sakın Anlatma kimseye Çocuksun daha...

(daha&helliip;)