Derdim sana ders vermek değil, biliyorum yanlış anlayacaksın Hatta eminim ki bir düzine aşağılık sıfat takacaksın bana Senelerdir toz kondurmadığın düzmece, sığ oyunlarını bilmem kaç milyonuncu...

Nağmelere tutsak kaldın şimdi Tekerrüre mahkum ancak tek dile has nağmelere Mavileri görmek için çırpınan denizgillerden kuşlar vardı Nasibini aldın hepsinden Şimdi sana yalnızca eski yüzyıllardan aşk nutukları...

Bir tragedya sahneliyoruz Sen, hiç olmadığın kadar sensin Bulutlar vuku buluyor yüzünde Ses tonun keşfedilmemiş kıtalara çağırıyor Ancak gidemiyorum, ayılmaya takatim yok Sorular soruyorum peşi sıra Cevabını bildiğim makul sorular Düşüncelerimizin...

Hayır, hayır. Mağduru oynamayacağım! Rivayetler limanından demir alacağım bir sabah, artık buralarda kalmayacağım. Bilirsin, gün ağırdı mı ayaktayım ben. Ağlayacağım, güleceğim ama evvela seni...