Haliç'teyim. Köprüde. Orhan Veli gibiyim. İstanbul'u dinliyorum. Bir garibim...
Binlerce insan geçip gidiyor önümden. Farklı yüzler, farklı hayatlar, farklı sevinçler, farklı
kederler... Herkes, her...
Yerden kalkıp üstünü silkeledi hiçbir şey olmamış gibi.Çocuklardan uzak,tenha bir köşe aradı. Biraz yürüdükten sonra etrafı kontrol etti. Kimse olmadığına emin olduktan sonra çöktü...
Sakin bir köşe bulup oturdu kadın. Kar yağıyordu, üşümüştü. Yosun yeşili gözleri, insanın içini ısıtan gülümsemesiyle henüz yirmili yaşlarında bir garson önce “Hoş geldiniz.” dedi. Sonra...
1991 yılında Cerrahpaşa 'da, hüngür şakır ağlayarak ilk tepkimi vermişim dünyaya. Dişim çıkmış, konuşmaya, yürümeye başlamışım. İlkokul,lise,üniversite derken büyümüşüm büyümüşüm...
Ve şuan sevenlerimle, sevdiklerimle, hedeflerimle, artılarımla, eksilerimle bir dünya kurdum kendime. O dünyamın tam ortasına hayallerimi ektim. Filizlenmesi için doğru zamanı bekliyorum.