Her zaman perdelerini açık bırakan ve yalnız yaşayan Günce; o gün de gözlerini açar açmaz gün ışığına dikmişti. En büyük inancı gün ışığını yakaladığı...
Please wait ...
Her zaman perdelerini açık bırakan ve yalnız yaşayan Günce; o gün de gözlerini açar açmaz gün ışığına dikmişti. En büyük inancı gün ışığını yakaladığı...
Akşam olunca karanlıkta kalmaktan korkarım. Az da olsa bir yerlerde bir ışık illa yanacak. O ışık sanki bana iyi geliyor. Kötü düşüncelerimi savuşturup beni...
Bir süredir biriktirdiğim düşünceler, kırgınlıklar, serzenişlerim var. Nereye atabilir? Nerede gösterebilirim bunları diye düşünüp duruyorum. Nasıl mı? Oturdum odama etrafımı inceliyorum. En sevdiğim şarkı çalıyor...
Covid-19 çıktığından beri aylardır evdeyiz, karantinayı yalnızca kendimizi eve kapatarak uygular gibi gözüksek de aslında ruhumuz da karantinaya girdi...İnsanlar içine karışamadıkça, kimseyi dinleyip, kimsenin...
Müzik kutusuna inanılmaz anlamlar yükleyip çok sevenlerden biriydim ben de... Sonra bir gün uzunca tekrar tekrar dinleyip kapattım. Düşünmeye başladım güzel geliyordu bana o...
Bazı insanlar sokakta yürürken gördüğümüz yarı açık perdelere benzer. Öyle bir ayarlanır ki o perde ne evin içi tam görünür ne de dışarıya kapalıdır.İnsanlar...
Kişiliklerimizi kolumuza taktığımız bir bilekliğe benzetebilir miyiz? Bir bijuteri dükkanında çok renkli boncukları olan bir bileklik görmüştüm. İçinde sadece bir tane siyah bir boncuk...
Kadınlara veya erkeklere değil. Herkese, her şeye seslenmek istiyorum. Bu noktaya gelmemizi sağlayan bütün toplumsal roller, yükler, beklentilere seslenmek istiyorum. Ses olmak istiyorum. Sebepsiz...
Çocukken eğer yanımıza tanımadığımız biri gelir ve bizi korkutursa sesimizi duyurmak için çığlık atmamız öğretildi bize. Çığlığımızı duyan birileri etrafımıza üşüşür ne olduğunu öğrenmeye çalışırdı....
Yine her zamanki gibi puzzle’ımın başına oturmuş tamamlamaya çalışırken puzzle’ıma şöyle bir göz attığımda; karşımda masmavi bir gökyüzü altında papatyaya tutunmuş bir kelebeği gördüm...
Kişinin kendi ışığı olduğuna inananlardanım ben de... Bu ışığı herkes öyle göremez. Bazen kişinin kendisi bile farkında olmaz.Işığını görebilmek için ya etrafının çok karanlık...
Bilmem ne zaman sağırlaştık birbirimize. Artık herkes başkasının acısına, duygusuna, mutluluğuna, her hissine sağır. Ne zaman başladı bilmem. Sanki eskiden dinlerdik, duyardık, görürdük. Gördüğümüzü incitmeden...
Acı ve korku birbirimize yaklaştırır bizi. Ne zaman hangi duruma kiminle aynı duyguları hissetsek o zaman kendimizi daha rahatlamış hissediyoruz. Özellikle acılarımızda başkasının aynı acıyı gördüğünü...
Ateşin üstüne basa basa yürürken sanıyorum ki sonunda buz gibi serin sulara kavuşacağım. Ya da tam tersi ayaklarım parçalanacak ama engel olmak mümkün değil....
Zamanla zihnimiz düşüncelerimiz gelişir ve değişime uğrar. Bu değişim etrafımızdaki insanlar tarafından iyi de görülebilir kötü de. Değişimimiz davranışlarımıza yansır. Bir süredir arkadaş veya sevgili...
Varlığımız çevremize bağlı olarak mı gelişir? Yoksa aslında çevremiz olmadan da varlığımızı hissedebilir miyiz? Var olmamız görülmekle mi ilgilidir? Kimse fark etmeden de var olabilir...
Input your search keywords and press Enter.