Birden oluşuverdi her şey Korkunç bir hızla yeşerdi ağaç Devasa dağlar fışkırdı yerden, asimetrik Ana rahmine ruh üfledi melek İşte böyle başladı macera. Zaman amansızca kovaladı zamanı, Büyüdüm Amacım yalnızca ileriye...

Bugün, bir yerlerde öfkeyle sıkılıyor yumruklar Kılıç kınından çıkıyor Kinle bileniyor kelimeler soğuk törpülerde İnsanlık, ağır ağır can çekişiyor Usta manevralarla hızla uzaklaşıyor merhamet İnsanlık, insanlığından utanıyor İntikam yeminleri karışıyor...

Sonunda anladım İnsan ta kendisi şeytanın Karmaşık bir sürecin yamacındayken Nefsim kulaklarıma öfke fısıldıyor Sorgusuz aklım karışıyor birden Elimde olmaksızın Ve peşinen sorguluyorum korkularımı Hangi dağın etekleri daha barışçıl, Hangi ova anlar...

Önce yalnızlık vardı Yıllardır süregelen Usul usul aranış sızdıran bir derin çatlak. Sonra hükmedemedim Kabına sığmayan kentli güzelin Tarladaki durağan korkuluğa eğilimine Ve böylece bozuldu dirlik. Her cümle girizgâhında Başkalığın, farklılığın ve...

Kelimelerden kule yapmıyorum benBen, eşitsizliği haykırıyorumHaykırıyorum avaz avaz açlığı, parasızlığı, yoksulluğuYoksulluğu düşündükçe kışın ısınmayan evler geliyor aklımaAklıma gelenlerse, başıma... Başıma ödüller koyuyor kibirli zenginlerKibirli zenginlerin...

Bilinmez nerden gelir bu soysuz arzu Nedendir anlamam içimde beliren Sonsuz acıya meyilim Ya ben varoluşumdan beridir alışamadım yaşamaya Ya da asla yaşamak heveslisi değildim Çocuktum, alnımda parlardı güneş...

Gün karanlığa döndü yüzünü Güneş göç eyledi uzaklara Elleriyle lambalarını yaktı kent Geceyi, leziz bir çay gibi Tavında demledi Tanrı Beş parasızız yine Damaklarımızda yoksulluğun Buruk ve acı tadı Güneş doğunca Çöl kıraçlığından...

Senin, ne adımı bilmen zaruretNe bilmemen kayıpİhtimal, tanımıyorsun da beniBenim, yumurtayı rafadan yediğiniBilmemem bile ayıpÇünkü seviyorum seni.

Gidebilirsin tek derdin buysa Boyun eğecek değilim, Yalvarmamı bekleme Güçlü görünmek adetimdir. Gidebilirsin, Masada kalsın yine bardağın Kazağın askıda… Beni düşünme sen! Dudaklarım yokluğu da gördüler Dudaklarım, azla yetinmeyi de bilir. Kalsaydın şayet demeyi...

Benim, Hep benim, Tek benim Her kötü sonun sorumlusu. Gün sunumu günahlarımın cezasıdır Haylaz sırtımın arsız kamburu Her sürüncemede Bütün zamanlar bağ bozumunu gösterir bana Birini sevince yeniden şekillenecek gibi olur evren Kalıpları...

Henüz dizlerimde çocukluğumu sallıyorken Dipsiz bir kuyuya Son sürat inen taşın Çaresizliğini takındım boynuma Düşüncelerin kıskacında büyüdü gözlerim Gerçek bir ders verdi uykusuzluk, Öğrendim, geceler çok uzun. Gençliğimi boğazıma düğümleyip Hüznünü dağıtmak...

Adam dehşet saçan gözlerle bakıyordu etrafa Adamda asil bir avcı duruşu Adam; kararlı Kadının dudağının tam kenarında Akşamdan kalma bir gülümseme Kadın; güzel Kadın; alımlı Derken karşılaştılar ansızın Birden karşılaştı...

O kadar uzun bir zamandır işsizdim ki tek meşguliyetimin ezelden beridir iş aramak olduğunu düşünür olmuştum. Babamın bitmek bilmeyen dırdırından ve can sıkıcı nasihatlerinden...

Tevekkülün çok sonrasıSabrın tükenişinin az öncesi durumlardayımÇok istedim seni unutmayıAklımdan çıkarıp atmayıAynı şehirdenAynı gökyüzüne bakmamayı daYüzlerce kez denedimOlmadığı gibi,Sana daha fazla bağlandımAma olsun ziyanı...

Bir yerde his de yanılır Ona bakma Senden bana fayda yok Benden sana olur ama. Ne bileyim abi Hiçbir şey yapamazsam Yörende dolaşırım O da bir şey, değil mi? Kimse cesaret edemez...

''Mutsuzluk, duygusal bir durumdur. Özel bir nedenin sonucu olması gerekmez.'' ...

Uyandık Aysun Hanım Sahipsiz kapıların Özgürlüğe açılması gibi aralandı gözlerimiz Apaydın her yer Gökyüzü bizi uyutunca Geceliğini çıkarmış üzerinden Ve böylece tekrardan gücün büyüsüne kapılıyoruz Günahsız, yaş bir ağaçmışçasına alev alıyoruz İnsan...

Son günlerde, Yarı zamanlı öfke, hüzün ve kırgınlık Kaplıyor benliğimi Buhran sızı kesiğimden ha girdi, ha girecek Anlamsız bir rulete tutuştum kaderle geleceğim üzerine Artık yaşam bana biçildiği kadar Ölümse,...

İstanbuldaydım. Ne sebeple orada olduğumu bilmeyecek kadar kendimi dağıttığım günlerdi. Bazen salakça da olsa başka şehirlere yolculuk etmek, 'hiçbir şey yapmayıp yalnızca yas tutmaktan...

Bir çingene pembesidir şimdi Gözlerinde büyüyen öfken Sana göre uçuktur o renk Bana göre kaçık... Kızınca bir serseri bakar hep gözlerinden Ateşiyle yakan cinsten Ben, şaşkınlıkla bir koşu on bir...

Hiç ummadığım kadar dişli çıktı bu yalnızlık, Tahmin etmediğim kadar yaman... Şu zor günlerimde gelsen artık diyorum Gelsen de yalnızlığıma bir el atsan Birlikte sırtlasak çoğulluğu Bizimle birlikte yükselse...

Gün sıradan başlıyor Öfkeden köpürüyor deniz Güneş mesaisinde Buraya kadar her şey normal, Buna alışığım. An geliyor, Kelebekler unutuyorlar ölümü Başımda sarhoş bir gökyüzü Yüzün kıblem oluyor Bu boyutta her şey anormal, Sana aşığım.

Hayat mücadelene nerede, kimlerle başlarsan başla şayet mayanda bir kansızlık yoksa ilk başta hümanist olmayı yeğlersin. Hafif bocalama safhasından sonra karşına çıkan, yolunun kesiştiği...

Sizin olsun bu boktan dünya Toplu iğnenizi istemem Satın arsalarınızı parsel parsel Yemiş verirken ağaçlarınız her çeşidinden Varsın, sizi ısıtsın güneş yalnızca İstemem, sizin olsun bu kahpe dünya Geçtim her...

Ne güzel, Gün geçtikçe daha iyi öğreniyoruz Sorunlarımızda boy vermeyi Sınanmaktan usanmışken Kendi yaralarımızı sarmayı da ihmal etmiyoruz Gül gibi, ölü gibi, deli gibi geçinip gidiyoruz toplumca Muhtelif yerlerinden eşitlik...

Ayrılık gerçeği düşünce usa Hâlden anlamaz bir gergeftir yatak Yalnızlık denilen kavram bir ayağı kırık masa Yahut ağır bir hasta, yatalak Aşk ışıltılar saçan bir opal taşı Veda, sözsüz...

Güzelsin güzel olmasına da güzel kız Şu her şeyi bilmişliğin, Çokbilmişliğin korkutuyor beni Bilirsin diye, öleceğim günü bile sormaya çekiniyorum Beceremiyorum senden bir şey gizlemeyi Ne isim vermeliyim ki...

İnkâr etmem, kabulümdür Doğruyu bulmak adına Düzinelerce yanlıştan geçtim Kabuğuna çekilmekten çekinir insan, Çekinmeden çekildim Kitaplar aldı yalnızlığımı Yüksekten bakmaktan ürperirken içim Bulutların üstünden atladım bir zaman Sert oldu düşüşüm, ''kalp üstü''...

Görüyorum ki; Yine müsait bir yerde meyil ediyorsun inmeye, Gidiyorsun... Ben durur muyum sanıyorsun ardından? İlk iş, kapıya kadar yolcu ediyorum seni Hazin vedalaşmadan sonra Dışarıda boşluğu kucaklıyor kollarım Korkarım, sonum...

İmrenmeyin Yaldızlıdır yalnızlığım Ne sandınız! Sızlanmak acizlere yaraşır. Neler yaratır Yaradan Hikmetinden sual olunmaz Kul ağlanmaz! Kula, kulluk yakışır Orta Çağ'da kitabeler yazıldı okunmasa da Yeni Çağ'da tümüyle aydınlandı yerküre İnanmam, safsatadır söylenenler Olur...

Fevkalade sanatına ayrıca değinirim Güzeldi çirkindi onu da tartışırız Ben, şu an sadece iki metreden uzun Boynunu konuşmak istiyorum Doğallığına hayran olduğum Frida Kahlo'nun. Sevdiceğim, Kaşları basit kuş figürü Çocukluğumun.

Madem, mutlak suretle gideceğim diyorsun Durma, git! Bu sefer tarumar etmeyeceğim kendimi Hem, sen olmasan da uzayacak yine sakallarım Fesleğenler sulanmazsa kuruyacak İstisnasız güzel olan ne varsa Seni hatırlatacak bana...