Bir başka lezzet, tatlı bir muhabbet, hem sadra bir tıkanıklık ile gelen bin nefes, Ah! Birinden alınıp birine tıkılır insan. Ah! Şu altın kafesler, Muammâsız altın...

Ayân olana bu, sırrı âmâ olana ne hâcet, Hem hayrân olup seyr-î cihân eyleyene bir da'vet, Nârinlik ve mayhoşluk örtüsüne büründüm, Sığlardan berî, sırların diplerdeki dehlîzleri, Neş'eden ferâgat...

Kapı bu ya! Ârif aşka dûçâr olup seyahatte her ânı, Hem neüzübillâh! Şu telaşeler set çeker de kör edebilir ya insanı, Arzû-yu nefsânîyeyi terkte kavî ya...

Peşinden koşulan ve yanlış yerlerde aranan; hasreti çekilen ve ruhu kafesinden daha küçük, daha dar, kımıldanamaz bir kafese tıkan, İçinden çıkılamayan, gitgide daralan, sıktıkça sıkan,...

Meğerse insan hüzne de acıkır ve yoluna koyulurmuş, Fakat bu açlık apayrı. Sanki dîvâne olup yanmak gibi, Hasret ve aşkla keşfe çıkmışcasına... Bir nevî zamanın içinde...