Yine kendi kendime sana küstüm, seninle barıştım ve seni affettim. Kendi kendime sana yenik düştüm ve doğruldum, başa sardım, tekrar yürümeyi öğrendim. Seninle konuştum...

Seninle anlamlıyım.  Kelimelerim sözlük karşılığını buldu seninle. İçi boş tüm satırlar seninle doldu Ve işte bak,  Bir şiir olduk seninle. O gizli alfabemle yazdığım tüm sözcükler, Peri masalları, hikayeler, Anlaşılabilmeyi, okunabilmeyi...

Kapkaranlık bir sokağın ortasında yapayalnızım. Sağıma dönsem uçurum, öbür yanım ben sonunu görmeye çalıştıkça daha da uzak şimdi. Bir ışık arıyorum, gökyüzü dalga geçiyor sanki benimle. Farkına varıyorum o...

Sen susuyordun bir tek ben duyuyordum seni. Susuyordun hep ve ben anlıyordum çünkü ellerimle ektiğim, daha toprağın altındayken yeşermeye başlayan umutlarıma benziyordun. Sanki ben...