'mış gibi yapıyorum. Canım yanmamış, içim acımamış, gözyaşlarım akmamış gibi... Düşmek, devrilmek, yıkılmak... korktuğum bunlar sanıyordum, değilmiş. Ben düşmeyi seçiyorum. Mütemadiyen düşüyorum, üşüyorum. Durmaya, doğrulmaya,...

Hayat aramakmış, bulunmazın peşinde, uçurtmadan düşlerle koşmak. Koşarken düşmek, düşlerden kanamakmış. Kırmızıya boyanmış heveslerle, doğrulmak yeniden. inadına koşmakmış, ölürken. Hayatmış.

İçinde bir boşluk, kapkaradan daha kara. Başını omuzlarının arasına gömmüş bir çocuk uyuyor orada. Yaraları kanıyor, kimse üflemiyor; o da ağlamıyor inatla. Bir çocuğu...

Kök salıyorum artık! Bir çiçeği iki saksıya dikemem biliyorum, istediğim saksıyı da seçemiyorum. Köklerimi söküyorum alıştığım topraktan, yeni bir toprağa dikiyorum. Hasret sarıyor yapraklarımı, sararıyorum. Alışmazsam...

Onu son gördüğümde öfkeli gözleri vardı. Pişmanlıkla bakıyordu gözlerime. Bana dair her şey için pişmandı. Beni sevdiği için pişman olmasını anlayabilirdim ama o onu...