Dağıldım. Toplanmam zaman alacak biliyorum. Fakat nereden başlayacağımı kestiremiyorum. Herkesin şu hayatta dönemsel olarak gelen ‘hastalık’ süreçleri oluyor sanırım. Bu süreçler bazen mental bazen fizyolojik olarak uğruyor...

Kalan olmanın vermiş olduğu acıyı yıllar önce görmüştüm. Gideni şanslı saymış, zor olanın kalan olmak olduğunu sanmıştım. Yanılmışım. Gitmenin getirisi olan sorumluluğun altında ezilmek, güçlü...

elimde mum kendimi arıyorum içimde. sokak sokak, insan insan, şehir şehir... bulamıyorum.

bir insanın seni sevmesini sağlamaya çalışmak boğulmak gibi. her nefes almaya çalıştığında ciğerlerin su doluyor, ölmemek için çabalarken daha hızlı ölüyorsun.

bütün o karmaşıklıklar üzerinden dengeyi bulabilmek, bana rağmen benimle yaşayabilmek