Ertelenmiş rüyasından uyanır adam, Uyanır olmaz olmazsa uyanıklığını adar, Can acısını çeyrek geçe, Verdiği sözlerin hepsini tutar, Gölgesinde umutlar yetişen verandan. Biz (biz) olmadan önce anlatılan masallar, Hala aynı acıtıcı...

Gürüldeyen gözlerini diktim tepeme, Islak bir sonbahar geceyarısıydı, Boğazım ve yapraklarım kurumuştu, Kana(ya) kana(ya) içtim gözlerinden seni. Genzimi yaktı varlığın, Beyazlığın bedenime doldu, Sıcaklığın oğlum oldu. Ocaklar otuz, Haziranlar onbeş, Ve saatler sıfırbirsıfırbeş...

-1- Yorgunluktan yere yığıldığımda saat üçü çeyrek geçiyordu. Gözlerimi komodinin üstünde duran şeye çevirdim. İçine su doldurup kültablası olarak kullandığım yeşil çerez kabında rengi solmuş,...

Arşı karışlardık birlikte, Misal, yollar uzundu biz yürürken, Fakat zamanlar kısaltılırdı. Daraltırdık birbirimizi, O darmadağın caddelerin içinde. Şu sokaklar senin, Bu caddeler benim, Bu tabelaları ez, geçelim! Buluşuruz en nihayetinde, Karanlığında sirtaki oynanan, Satirik gecelerde. -Fışkırır...

Kendini bilmek ve kendini inkar etmek birbirine zıt kullanılsa da yakın kavramlar. Kendini bilmek, ne olduğunun farkında olmaktır. Kendini inkar etmek ise ne olduğunun bilincinde...