Hodbin bir adam olmak zordur  İnsanlar dilhun dilhun dolanırken Bağırırım bre hey! Fodul bir adam olmak zor  Babayani derviş huzurumda  Bağırırım bre hey ! Gupse bir hanım gelmiş  Mihman olmuş gönlüme Bağırırım...

Gurbetti senin adın; Göğnümdeki hasretle, Sinemdeki koca yarayla, Taşıdığım ahtı senin adın. Gurbetti senin adın; Uzaklardan gelen bi esintide, Kokunu hissetmekti, Doğduğum kucağa hasret. Gurbetti senin adın; Papatyanın kalan tek yaprağı, Sevmiyor derken, Gözlerinde sevgi...

Ey dilhun, Terk ediyorum seni! Kanatlarımı huzuruna açtım, Gönlümü yolunda bıraktım. Ey dilhun, Yakamdan düşmeyen en asil parça, Aklımdaki en hüsranlı acı; Sen ki kanatlarımın üstündeki yük... Ey dilhun, Göz yaşlarım ağır geldi...

Beklemezdim bir gece: Ay ışıldarken gönlüme, Hasretin boğazıma bir düğüm daha atacağını. Soluğum kesilirken beklemezdim, Sesinin kefenimden önce beni saracağını. Oysaki ölümümdür kavuştuğumuzun habercisi; Kapımı çalmasını beklemezdim, Ecelin. Tam boynuna bir öpücük...

Kırgınım, İzah edemeyeceğim kadar derinden; Sineye çekemeyeceğim kadar fazla, Kırgınım. Özlüyorum,  Kalbime saplanmış bir hançer misali; Ağır sancılar içerisinde, Özlüyorum. Yorgunum; Ömür yolunda itişmekten, Ezilmekten; Yorgunum. Serpiliyor gönlüm, Azab içinde yürüdüğüm yollara. Acımı çekemiyorum sineme; Gönlüm yaralı.

Masmavi gök yüzünün ardından kap karanlık bir gecedeyiz bu akşam. Bu akşam öyle bir akşam ki canlılar bir olmuşda tek temennileri geceden hesap sormak...

Ruhumda alenen bir sızı varken Sen diyemedim acıma Ansızın sızlatırken kalbimi sen Yoksun diyemedim İsteksizce koşmak isterken kollarına Sevgimin çukurundan koştum sana Dönüp dururken çepe çevre  bahtında Ahtın acıttı ruhumu Doğmak yeniden bu...

Oysa ben masum bir çocuktum göl kenarında Kirli çamaşır gibi astılar beni ormana Annemin ninisine muhtaçtım  Ormanın uğultusuna maruz kaldım Babamın şefkatine layıktım Hayvanların gazabına uğradım Parçaladılar kirli bedenimi Üzerime toprak...

Geceler gibi karanlık, Gün ışığı gibi taze, Ebedi hasret. Irak olma ey Nazlım; Aziz seni bekler. Bekler de neye yarar ? Beklese gönlü hiç, Beklemese ömrü hiç. Sonsuz bir yolculuk var...

Alışmışlığın fazlasıydı bu his Çarpılmıştan daha fazla Ezilmişten daha hazin Acımak mı gerekirdi Acındırmak mı ? Bi hayli kırgındı  Sadece çaresiz olmak Güçlükle yutkunmakla beraber Veda busesi vardı yanaklarında  Tebessüm müydü yoksa  Göz yaşlarınımı...

Öyle kabaydıki kelamı Hüznüme ortak derken  Gönlüme belaydı kelamı Sussun da dinsin acım Acın acım iken yaktın canımı Kelamın yaralarken ruhumu sustum. Konuşmayı unuttum ki sesini duydum Duymaz olaydım kahrolası sesini Kahır...

Hayat; hayat işte ne bekliyorsunuz benden!? Hangi ihtişamlı sözcüklere sığdırmamı bekliyorsunuz bu zalim hayatı!? Hangi tanım tamamlar hayatın caniliğini, insanlara gazabını. Hangi şair mısralarında hayatın...

Varsa şu dünyada ADALET İdam edilmeli ruhum Ancak öyle huzur bulur yurdum Varsa şu dünyada ADALET Katledilmeli insanlık Ancak öyle son bulur Mazlumun ahı Kan davam insanla Benim adım DÜNYA Adaletim yoksula, fakire Ben...

Uçurumun kenarı. Toprak beni içine alabilmek için yalvarış içinde. Haykırıyor tüm alem. Kulaklarım çınlıyor bu kirli seslerin içerisinde, akıl sağlığımı korumam pek mümkün gözükmüyor....

Gırtlağımda dolanan bir böcek var. Siyah onu duyu organlarımla görüyorum. Görmek istemediğim onca şey varken o böcek tüm görüntüleri kararttı. Ağ örüyormuş gibi tam...

Koşturmak mıydı tek çare? Şu koca şehir beni içine hapsetmişken feryat etmek neye yarardı? Sesimi duyurmak mıydı istediğim? Benim tek isteğim düz bir çizgiye serilmiş...

Efsanelere inandım bir gün O gün hayal ettim seni Efsanenlerin adı senin soy adındı Arazinde define avcısı gibi aradım kalbini Sadece taş Efsanelere inancım İnancımın timsaliydin Asanı aldın eline ve vurdun...

Hayatta insan hep bir parçasını dünyanın zalim yanından korumaya çalışmıştır. Dünya ve ondan hayli zalim insanlardan. İnsan oğlu bedeni için değilde çoğu zaman ruhu...

Bu hayatta her şeyin bir tadı vardır damakta. Dünyadaki her acıdan her mutluluktan bir parça alır insan kendi payına. Kimisi isterki bir parçadan fazla mutluluk...

Dostumun elinde  Hançer saplar durur yarama Düşmanım sarar yaramı Sevmediklerim sever  Anmadıklarım anar beni Yaram derin yarim  Ne ben anlatırım  Ne sen anlarsın Duvarlar bilir acımı Çekerler kahrımı Düşmanım anlar beni Dostum yaralar beni...

Gönlümü yoluna sermek isterken İçimi bile dökemiyor olmak Kelepçeli bir kalp misali Doldurdu gözlerimi hayat Soğuk demir parmaklıkları tutarken ellerim Kokuna muhtacım dört duvar arasında Kifayetsiz kalan hayat Azab içinde nefis Sen...