Karanlık sesleniyor bana,
Duymuyorum ama konuşuyoruz.
Kendimi özlemişim.
Karanlıktaki kendimi.
Karanlık sesleniyor bana,
Gel ve teslim ol.
Ruhunu tazeleyeyim,
Yaralarını sarayım,yenilerini eklerken.
Güneş batarken ufukta,
Ruhumda şafak vakti.
Gözlerim karanlığa baksa da
Kalbim kamaşıyor aydınlıkta.
Sessizlik hakim etrafa ama ben,
Yeni konuşmaya başlıyorum.
Şimdi dinleyecekler sanki beni,
Şimdi benim vaktimmiş gibi…
Kulağımda bir enstrümantal,
Gözlerim kapanıyor ama ben hala söylüyorum.
Hala kuruyorum cümleleri,
Hala daha biliyorken söylemeyeceğimi…
Olması gerektiği gibi konuşmayacaksam susayım,
Vazgeçeyim.
Söylenmesi gerekenin değil de
Süslü girizgahın planını yapıyorsam.
