Dalında savrulan yaprak kadar acizim
Ne daldan kopuşum, ne toprağa varışım ölüm
Hüznüm, kederim hepsi hayat uğultusu
Bir parça mutluluğa bu koşuşum
*
Bazen insanların içinde kaybolmak
Bazen tam önlerinde dururken yok olmak
Sanki hiç yokmuşsun gibi yapabilmek
Bu, huzuru getirebilmenin gerçeği
*
Artık ne kalemin, ne kâğıdın manası var
Bu hayatta savruluşumun kaygısı var
Az bildiklerimin omzumda ağrısı var
Dünyanın yükleri hiç, hayatın yükleri olmasa
*
Hayat bir iki mısra ve öncesi gibi
Gözlerini kapatıp ta bakarken ufuğa
Gördüğün senden başkası değil karanlıkta
Hayatın bu kuytu köşe kenarlarında
****
