Bir beyaz mutluluk,biraz sevgi getirin bana…
Beyaz kefen içine sarılmış olan arkadaşımı getirin …
Arkadaşım…
Siyah günlerime beyaz olarak doğan güneşim…
Acı tatlı anılarımın olduğu kişi…
Hüznüm,sevincim,mutluluğum,kardeşim…
Arkadaşım…
Her zamanki haliyle getirin onu,beyaz kefen içinde ve tabutun içinde değil, canlı olarak getirin bana onu…
Ölüm ancak onla beraber güzel tek olmak kötü…
Sen ve ben beyaz ve siyah gibi iki zıt rengin kardeşiyiz…
Sen ve ben kardeşiz…
Sen ve ben zıtlıkların kardeşiyiz…
Beyaz kefene sarılı olarak getirmeyin onu…
Ölüm sana yakışmıyor…
Ölüm en güzel sonbaharda yapraklarını döken ağaçlara yakışıyor sana değil…
Bana beyaz kefene sarılı olarak gelme,yorgun gel,sakat gel,mutsuz gel,yaralı gel…
Ama beyaz kefen giyip gelme…
Ölüm sana yakışmıyor arkadaşım…
Hüznüm,sevgim,kardeşim,mutluluğum…
Ayrılık…
Nerede görülmüş beyazla siyahın kavga ettiği ve kimin kazandığı?
Sen ve ben zıtız…
Sen siyah ben beyaz…
Sen ümit ben ümitsizlik…
Sen sevgi ben nefret…
Zıtlıkların kardeşliği…
Ölüm…
Zarları attığında iki tane birin gelmesi gibi seni kaybetmek…
Şair:Cansu Porsuk(Mutlu Çocuk)
