Sokak lambalarının
Kızıllığıyla tutuşturduğu
Karlı yollardan geçerken
Buluştum yalnızlığın gazabıyla
Donmuş gözyaşlarımın
Sarkıtları düştü üzerime
Her gece
Tekrar tekrar öldürdü beni
Beyazlara bürünmüş rüyalardan
Sıçrayarak uyanırım çoğu zaman
Bulunmaz tabirleri sorarım
Anlamaz kimseler
İncecik buzlar üzerinde
Parmak uçlarımda yürüyorum
Nihayet buz kırılıyor
Ben düşüyorum
Derin ve soğuk hüsran nehrine
Sıtmalı titremeler ve öksürüklerle
Kan kusuyor zayıf bünyem
Boğuk çığlıklarımı
Duyamaz hiç kimse
Karabasan bir hayalle
Uyandım geç kalmışlığa
Enes ŞAL
