Sen yaklaştıkça uzar bazen yollar,
Kimsesiz bir ışığa doğru yürürken
Kimsesiz kalırsın..
Işık daima cezbetmiştir karanlığı
Bilmediğin yollardan geçersin uğrunda
Dört mevsim birden yaşanan yollardan
Ne baharda açan bir çiçek vardır
Ne de kışın beraber kardanadam yapacak bir dost
Ne yazın ışığını görebileceğin bir güneş vardır
Ne de sonbaharda gözyaşlarından daha tatlı olan bir yağmur
Ama sen aptal insan, devam edersin ışığa
Hoş, geri dönecek bir yol da yoktur zaten
Kaybolursun!
Göremediğin birçok pisliğe basarsın adımlarında
Hey! Bilseydim bir baston alırdım!
Yok öyle bişey
Yalnızsın sen!
Koyunsuz çoban
Mevsimler geçer, sen yürümeye devam edersin
Ve artık
Hissetmez ayakların, bastığında bir kırık hayal parçasına
Hissetmez yanakların, koştururken yağmurun sağnağında
Hissetmez kalbin, gümbür gümbür attığını
Zaten hiç hissetmedi ki
Hiç yakalayamadı ki ışığı
. . .
Ağla!
. . .
Hisset tatlı gözyaşlarını
Hissedebildiğin tek şeyi
Rahatla..
Artık yürümek istemezsin,
Ulaştığında haddin son noktasına
Pes etme vakti gelmiştir
Yenik bir asker gibi, yayılırsın yere
Bitti dersin, bu kadar
Çok geçmeden, kaybolur o ışık
Her yer kapkaranlık
Ürkersin
Ve uyursun
. . .
Uyanırsın
Bakarsın arkana
Bir Işık!!
Ama dönmek istemezsin geriye
Farkedersin ki,
Bu kez, o ışık yaklaşıyor sana,
Sen yerinden kımıldamazken
Tadıyorsun güneşin taze sıcaklığını
Parlıyor gökyüzünde
Sonra bir söz geliyor aklına
Bir şeyi aramayı bırakırsan, o seni bulur
Gülümsüyorsun..
Sen yaklaştıkça uzar bazen yollar,
Kimsesiz bir ışığa doğru yürürken
Kimsesiz kalırsın..
Umuttur bir ışık
Aşktır en büyük karanlık
Ve aşıktır en büyük kör..
