Bazı geceler seni affediyorum. Bazı geceler özlüyorum bile.Bunu kendime bile söyleyemediğim gecelerde .. Senin beni nasıl sevdiğini,ne hissettiğini,ne yaşadığını bilmiyorum bile. Hiç bilmedim,hiç umurumda olmadı çünkü.O kadar sevilmeyeceğimi biliyordum belki de..Tek umurumda olan benim seni nasıl sevdiğimdi.Benim neleri göze alabildiğimdi. Ateşin içine atladım ben.Hep biliyordum bunu sanki,tüm çırpınışlarım da yine bunun içindi sanki..
Sana ilk koştuğumda biliyordum daha cayır cayır yanacağımı.Ben seni çok sevdim..Canımdan öte,her şeyden öte sevdim.. Senin de o kadını sevdiğin gibi.Nasıl olmadı bak, ben de dahil olmak üzere teslim olamadın birine daha.İnanmadın bir daha ”sonuna kadar” demeye.İmkansızlığa nasıl inandın bak.. İmkansız olduğundan mı halbuki? Değil..Değil.. Tekrar göze almak zor olduğundan. Bunu sökmek öyle kolay değil. Senin gibi yapamadım ben. Senin gibi pata küte atlayamadım tekrar hayata. Sevemedim tekrar.
Belki severim yine.Gözüm tekrar kararmaz ama. Harcamam kendi hayatımdan. Halbuki senin olduğun zamanlarda her şey harcamaya değerdi. Yalnız kalışım,yıpranışım,içinde bulunduğum felaket dahi önemli değildi.Çünkü aşk bunu gerektirir.
Ben daha çocuktum.Sen ”kadınım” diye severdin beni. Garipserdim ama, bil istedim.Yanında en çocuk olduğum sendin çünkü.Sokağa çıktığımda,mücadelesini verdiğim şeylerin arasında,aslında şimdi dahi kaldıramayacağım zorlukların üstesinden gelebilmiş bir kadını içimde taşıdığımı ben daha kabul etmemiştin,sen hiç görmemiştin. Çocukça sevgime aşık oldun sen benim.Biliyordun çünkü hesapsız,çıkarsız sevdiğimi.
Aradan çok uzun bir zaman bile geçmedi.Bir hataymış gibi vurdun yüzüme bunu.Bir eksiklikmiş gibi gittin benden,atladın başka kollara. Ben çok acı çektim. Kalbim kırıldı benim toplayamadım. Sana benzedim oldu mu? Çekincelerim ve hesaplarım var artık. Bana bir kere inansaydın.Bana bir kere güvenseydin. Kendi haklılığımı göz ardı edip hep inanmıştım ben sana halbuki.. ”Unutmayacağım” dedin inandım. ”Bir gün karşına çıktığımda ..” dedin inandım. ”Sana ulaşmak için..” dedin inandım.Yüz üstü kaldım,yarı yolda bıraktın beni.” İmkansızdı zaten” deyip kondurmak istemedim yine sana. Bir başkasıyla yanı başımdaki şehre taşınmandan anlıyorum şimdi imkansızlığı…
Her şey çok farklı olabilirdi. Olmadı.Koşullar yüzünden değil.Senin yüzünden. Senin korkaklığın yüzünden. Senin en iyi bildiğin şey gitmek, senin en iyi bildiğin şey kaçmak.
Arkadaşlarım geldiler ,kötülediler seni,onları susturdum. Arkadaşların geldiler, kötülediler seni onları susturdum. Annen bile geldi,kötüledi seni,onu susturdum. İçimde konuşan sesi susturdum ben.”Öyle biri değil” dedim ama öyle biriydin ki aslında sen.. Sen aslında öyle biriydin ki… ama hala sana yazıyorum bak.Çünkü aşk bunu gerektirir…
Sen benim çocukluğumun altındaki aşka asla ulaşamazsın. Ben bile ulaşamıyorum artık.Kendi aşkımın altında ezildim ben ama bak yine sana yazıyorum.Çünkü aşk bunu gerektirir…
Gittiğin yerde mutlu olmanı diledim ama seçtiğin kişiyle asla değil. Evrende adalet yok! Olmadığına öylesine inanıyorum.Ola ki varsa ve harcadığın her şeyin aynı çoklukta karşılığını alacaksan eğer, inan buna katlanabilir misin bilemiyorum.
Bazen açıp bakıyorum fotoğrafına .O adam olamıyorsun artık. Benim aşık olduğum adam çok uzakta.Bazen gülüşünü hatırladığımda gözlerim dahi doluyor ama yine hazmedemiyorum bak hala. Çünkü aşk bunu gerektirir…
Çünkü aşk böyle bir şey.Çünkü aşk vazgeçememek.Senin asla yapamadığın,senin olanca basitlikle harcadığın,senin büyük bir emekle silip,yerine nefreti koyabildiğin şey aşk..
ama sana rağmen o uzaktaki adama hala söylemek istediklerim var.. Çünkü aşk bunu gerektirir..
”Bugün doğum günün sevgilim.Bugün seni anıyorum.Seni çok özledim.Öyle çok özledim ki..
Çok acı çekiyorum sevgilim. Öyle çok büyüdüm ki sen yokken.Öyle çok yıprandım ki.. ama bir sarılsan geçerdi. Bir koklasan geçerdi.Ne kadar çok sevdim ben seni. Uyurken seni izlerdim de söylediğimde inanmazdın bana. Uyurken kulağıma beni sevdiğini söylerdin de duymamış gibi yapardım.
Bu adam beni ateşler içine attı.Umutlarımı,inançlarımı,duygularımı ve heyecanımı yıktı,savurdu,fırlattı ve gitti.Sen olsan ne güzel bakardın bana.Hemen her şey geçerdi.Börek almaya bile giderdin bana sabahları.Kar yağdı dansı da yapardın hem .Salak çocuk.
Dalga geçerdim bazen de konuşmazdın benimle. Çay içmeye giderdik bir köye. Arkadaşlarımız da gelirdi. Elini sıkardım yürürken, durup ona sevinirdin. Boynuna girer dururdum öyle. Benimdi ya sadece orası.Hatırlasana söz verdin.
Çok özledim seni,öyle çok özledim ki.. Bu adamı çok beklemiştim.Bir kere bile benim için gelmedi. Sen öyle yapmazdın ama .. Neredesin? Nereye gittin? Canımın içi,benim birtanem,hayatımın aşkı,sevgilim. Keşke dönebilsen.Keşke bu adamı hiç tanımamış olsam da sen kalsan kalbimin kenarında. Artık atmayan kalbimin..
Seni seviyorum.Sana çok aşığım.İyi ki doğdun.İyi ki varsın.Benim olduğun için,bana yaşattıkların için teşekkür ederim.
Seni seviyorum.. Seni seviyorum ..”
