Metroya bindim eve gidiyorum, kalbimde ayrılık acısı, gözlerimden yaş, ha aktı ha akacak, zor tutuyorum kendimi. Oturdum bir köşeye ağlamamak için etrafa bakıp dikkatimi dağıtmaya çalışıyorum…
Bir çift bindi metroya, ayakta duruyorlar, adam, bildiğimiz adam, sahipleniyor kadını, elini kadının omzuna koyuyor, adam diyor ki ben seni korurum merak etme güven bana diyor, kadın ona cevap veriyor güveniyorum sana… ama bunları sözle söylemiyorlar, birbirinin gözlerine bakarak, tebessüm ederek… yani tebessümleri öyle herkesin yüzünde görülenlerden değil, bir tebessümlerinde bin anlam yatıyor.
Belli ki birbirlerini geç bulmuşlar, kadının elinde bir gül, ama öyle herkesin elinde gördüğüm gonca güllere benzemiyor, kocaman açmış, bir tane kırmızı bir gül, ama kocaman açmış…
Kadın, dudaklarındaki kıvrımlarından, tıpkı elindeki gül gibi kocaman gülüşler saçıyor etrafına, gülüşünden anlaşılıyor kadın mutlu, kadının ayakları yerden kesilmiş, gözleri, işte onu hiç sormayın, adama öyle bir bakışı var; sanki bülbül, güle bakıyor öyle bir bakış, öyle mutlu, öyle içten bir bakış, bakışlarından anlaşılıyor kadın âşık…
Onlara baktıkça, içim daha bir burkuluyor, bir taraftan derin bir yalnızlık kaplıyor içimi, ulan la başlayan çok çeşitli, yarım yarım cümleler… Bir taraftan da allahım diyorum, şimdi gücüm yetse gidip sarılıp, yahu, siz ne güzel âşık insanlarsınız diye, hüngür hüngür ağlayacağım, bir aşkın saflığı temizliği bu kadar belli olur mu, resmen aşk fışkırtıyorlar etrafa.
İnerken yanlarından geçtim, geçerken aşkınız bulaşsın, tüm insanlara, ama ille de bulaşsın dedim.
Amin…
………………………………………………….
Şayet böyle saf ve temiz bir aşk yaşıyorsanız, size bu aşk bulaşmış demektir…
2 comments
Sadece çok güzel.
:)))))