İnsanlığın eseri olarak geldim dünyama, insanlarsa benim eserim Işıkların uyuduğu sokaklarda koşuyorum gece yarılarında, tüm dakikalar benim. Nemine aldırmadan suratımın, her çizgisinde dolaşıyorum hayatımın, tüm kaderler benim. Gidemediğim ülkelere kelimesiz…
Issız. Alabildiğine uzanan duvarların ortasında ıssızlığıyla ün salmış harikulade bir şey bu. Yalnızlık kadar masum ve kalabalıkların içinde asla kaybolmayan. Şeytan kadar kadınsı tanrı kadar acımasız ve bir melek kadar…
Ve gider Duvarlara sürterek parmaklarını Tüm cazibesi Avuçlarındayken Gider Elimdeki kelebek gibi Kapatmaya kıyamam Açarsam kaybederim Ve benim olamaz hiçbir zaman Kıyamam Açarım Kaybederim Ve gider ölüme Ona gider O…