Sana gökkuşağı çiçekleri dersem az Sade, duru ve buğulu bir ruhun esrarısın Su gibi kırılgan ve buyurgan biraz Ellerinin sıcaklığı hep avuçlarımda kalsın Bil ki incinsen, köz olur acı…
Güller kül olunca mahşer yakındır Ahval-i insan lâin, kaderi ise yıkımdır Oysa gül ile gönül sana senden yakındır Her defa beni arar durur da bulamazsın Bul beni ki ezelden beridir…