“Sanki Saatleri Ayarlama Enstitüsü’ndeyim.” diye düşünüyordu otobüsün camından duraktaki insanları izlerken. Bu kadar insanın neden her sabah erkenden kalkıp yollara düştüğünü sordu kendine. Sonra kendisi için tekrarladı aynı soruyu: O…
İkna edebilir miyim ki kendimi bilmiyorum Anlatsam: “Hiç bir şey kötü değil o kadar da…” “Hayat güzel bak aslında…” Kocaman bir boşluk sonunda… … … Hep eksik. Hiç bir zaman…