Ay

Eey ay !
Daha ne günlerine şahitlik edeceksin yeryüzünün ?
Daha kaç kula Rabbini hatırlatacak, daha kaçına şirk ettireceksin ey ay ?
Seni sadece anlatanların tarifleri ile hayal eden amaya mı yanar için ?
Kusursuz halk edilmiş gözleriyle , istemekten utanırcasına , kendinden derinden nefret ederek nazar edenlere sana… Onlara yanmaz mı için ? Aşktan cayır cayır yanarsın, hâlıkının has kullarına aşkının ateşi kızgın, soğuk renginle titrersin. görürüm…
Hay’ı bulamamaktan yakınırken peşi sıra binbir bahane üreten “güyya aşık”la, arayışında Rabbini kalbinde hissetmekten başka çaresi olmadan öylece karanlıklarda ama şekilde savrulan gerçek aşığa eş mi tutarsın hayranlığını ? Sen “güyya aşık”lara hayran olmayasın ey ay ! Hayran olunmak onları özlerinden uzaklaştırır. Arayış yolunun önüne sadece kendisinin takıldığı taşlar örer öylece. Sen onlara sadece hiçliklerini hatırlat ey ay ! Ancak hiç olabilmek Hay sıfatından yaşam verebiliyor onlara… – aryemus 31.05.2017