Herşey bitiyordu,
Bildiğim ya da bildiğimi sandığım
Herşey…
Herkes gidiyordu,
Kalmasını istediğim, çok istediğim
Herkes…
“Ayak izleri kalsın bari” dedim,
Dururlar mı? Onlar da karıştı toz toprağa.
“Bir hatıra gönderin” dedim,
Kalır mıyım gidenlerin aklında? Unutulmuşum çoktan.
Tek kaldığım yer, onların ardı oldu.
Birgün bu dünyadan gittiğimde,
Onlar mı benim ardımda kalmış olacak,
Yoksa yine ben mi, onların ayak altında?
Ben söyleyeyim;
Ardımda şiirler, sevdiğim şarkılar
ve söyleyemediğim sözler kalacak.
Son cümlem şu olacak,
“İşte bittim, bu sefer de ben gittim,
Üstelik ardımda ayak izi bile bırakmadan…”
