Babam, baba oldu ama ben,
Artık çocuk değilim!
Babam baba olmayı öğrendi ama
Ben artık baba sevgisini öğrenemeyecek yaştayım.
Her şeyin bir yaşı vardır,
Her duygunun,düşüncenin,eylemin,
Akıl her zaman vakıf değildir sunulana,
Kalp cahildir geç kaldığı duygulara…
Fakat akılla kalbin yolu aynı değildir,
Akıl kaçırdıklarını telafi eder,
Kalp ise bakakalır sadece
Geçip gitmiş olana.
Anne sevgisi ilk bakışla yerleşir kalbe,
Arkadaşlık paylaşılan ilk oyuncakla başlar,
Aşk okumayı öğrenirken kurcalar kalbi,
Acı,bir parçan toprak olduğunda yeşerir ilk defa.
Ben büyüdüm,
Benim kalbim büyüdü.
İçinde baba sevgisi olmadan büyüdü.
Bir yanı eksik büyüdü.
Bir yerlerde, farklı bir zamanda
Küçük bir kız bekliyor hala,
Babasının başını okşamasını,
Sallandığı salıncağı tutmasını.
Babalar da büyüyor demek,
Babalar da öğreniyor baba olmayı nihayet.
Keşke dursa zaman, akmasa eşit…
Babalar büyürken çocuklar çocuk kalsa hep…
