Ne çetin kış oldu ya Rab! Unuttuk baharı
Yetmez mi artık tersine çevir şu esen rüzgarı
Yıkamadık örenler ördü aramıza duvarı
Aştı aşanlar aşamayan bir Sinan kaldı
Vahşiler ipini kopardı, yezidler ipsiz şimdi
Vicdan meçhul, merhamet nasipsiz şimdi
Kaybettik emaneti, sahip çıkanlar sahipsiz şimdi
Yükseldi her varlık yükselemeyen bir insan kaldı
Kalemi kırıldı adaletin, iki yüzlülük serbest oldu
İhanet galip geldi, vatana hizmet derdest oldu
Binlerce mümin bir münafığın sözüne mest oldu
Yitirildi ümitler beklenen bir ilah-i ihsan kaldı
Tükendi sabır, kesilmedi zulmün arkası ardı
Kış geldi, oysa dört gözle beklenen bahardı
Ellerimizle def edince huzuru, hanemizi nifak sardı
Rüşvet, faiz bit pazarında, tezgahta bir isyan kaldı
Kumbaramızda biriktirdiğimiz sevgiyi nefretle aldılar
Alın teri ile yapmıştık, güzelliklere hep zift çaldılar
Ya Rab! Sana adanmış bu ruhları sahipsiz sandılar
Melekler bile isyanda, bilmem hala neden susan kaldı
Sevgi dar ağacında asılı, sevenler zindana düştü
Doğdu aşkın güneşi, gölgesi bizden yana düştü
Vazgeçmeyip inancından dik durmak sana düştü
Affettik mahvedenleri, artık bize nisyan kaldı
Hamallar sırtından attı yükü, vazife noksan kaldı.
Kestiler elimizi ayağımızı, koparacakları bir lisan kaldı
Bize beklemek, susup seyredenlere haklıyı izan kaldı
Gelmedi bahar geçen bahardan ise bir nisan kaldı
