Kimisi çok ister, kimisi az ama öz ister. Sanırım biz çok isteyenlerdeniz. Üç kafadar çıktığımız bu yolda herkes bir risk taşıyor. Kimisinin hapis korkusu, kimisinin nişanlı korkusu, kimisinin ise aile korkusu. Korku varken yapılan her iş aptallık gibi düşündürür insana fakat korktuğumuz nedenler geçici. Amaca ulaşıldığı an korkular bitecek ve hepsi hayatımızdan çıkacak. Yürüdüğümüz yolda peşimizde gelen nedenlerle beraber yürümezsek bir nedenimiz olmaz yürüdüğümüz yol için. Yolun sonunda kimimiz aşık olduğu paraya, kimimiz gitmek istediği yere, kimimiz de hazırlandığı hayallere gidecek. Her şeyin piyon görüldüğü bu yolda asıl olan sonunda baş başa kalacak ama görüşleri bölünecek olan üç kafadar olacak. Verilen en büyük söz bu oldu hayatta. Geçmişin verdiği yaraların nedeni ilerlediğin yolsa şikayet etmek anlamsız olur. O yüzden geçmişte aldığın yaraları ders olarak alıp, şu anki zamanda bu hataları yapmadan yara almadan çıkmaktır yolundan. Yarına kör olup bu güne bakmak lazım. Çünkü alınan her risk bir adım kadar yakın. O yüzden gece nasıl batırıyorsa bugün, yarın yine öyle batırmak lazım o geceyi. Yer değiştirmeden, sözleri unutmadan, ulaşmaya çalıştığın şeyleri yitirmeden. Yolun sonu güzel.
