Zihnimi kurcalıyor şu girift bilmeceler,
Kim bilir kaç aşığı katletmiştir niceler.
Yüreğimi vâr eden türlü türlü elemdir,
Elemden öleceksem bu benim meselemdir.
Ben bir kartal olup dünyayı gezeceksem.
Rüzgarın kudretiyle kainat olmak elzem.
Hüzne mültefit olmak her kulun harcı değil,
Azrail’in oyunu, yaşamın borcu değil.
Elimi eteğimi şu dünyadan çeksem de,
Cennetin baharını solusam her mevsimde.
Ki kambur feleğimi kendi külümle aştım,
Ki hamdım sonra piştim, yanmalara yaklaştım…
Nârımın zerresiyle bir cehennem yarattım,
O vefasız dilberi bu ateşe ben attım.
Fakat hangi vesile o kora beni itti?
Bu kıssanın sonu da yine kabirde bitti.
“Sevgili” Kitabından.
– Fatih NAMLI
