Bazen ne duyduğun değil de,
Nerede,ne zaman duyduğun değiştiriyor;
Renkleniyor bir anda,
Siyah beyaz, o cansız anlar.
Daha önce bir kere geçtiğin o sokağın,
Bir anda her pencere pervazını,apartman kapılarını;
Hatta kenardaki kırık kaldırım taşının bile hikayesini hatırlıyorsun.
Sanki hep oradaymışçasına.
Selam vermeden geçen o silüetler,
Bakışlarını sana çevirip elmacıklarını belirginleştiriyor.
Küçük bir afallamadan sonra anlıyorsun.
Tebessüm denen şey miydi tanıdık bir sima hissi veren?
Aynı melodiydi aslında,aynı ağızdan dökülen aynı sözler.
İlk dokunuşta hissetmediğim o el,
Belki sadece erişememişti ellerime.
Sonra birden…
