Olacağı kesin görünen hiçbir bokun olmamasının altında bir kum gibi un ufak olmuşum.
Oysa olmalıydı.
Olmaması daha doğrusuysa bile olmalıydı diye
Çırpınıyor eski ve artık bir müsveddeyi andıran kalbim
Arkamı dönüp neden diye bağırmak istiyorum
Bunca zaman neyim eksikti benim
Neyim eksikti ki oysa bütün uzuvlarım tam
Kestiremiyorum.
Biraz beynim eksikti belki
Belki başka yerlerdeydi kafam
Seçimlerim noksandı ya da
Tahmin edemiyorum.
Taş gibi ağırım şimdilerde
Yerimden kalmak istemiyorum.
Dışarısı ürkütüyor
İçime kapanıyorum
İçimin bile içi varmış
Bunu çok geç öğreniyorum.
En dibi gördüğümü sanarken üstelik
Ne ahmakça!
En büyük acının kendimizde olduğunu zanneden
Aptallar sürüsünden başka bir şey olmadığımızı hatırlatıyor bana bu.
Bir siren sesi çalıyor beynimde
İrkiliyorum.
Sonra başka sesler yankılanıyor kafamın içinde
Bir bedende kaç kişi ile yaşıyorum
Mutlu olamıyorum.
Umut mahvediyor çünkü en çok
Ya bir gün
Ya bir saat
Köşeyi döndüğümde görürsem o yaşama sevincimi
Bu insanı ölümden alıkoyuyor.
