Kanayan yaramı sarma ey yar, Sanmaki bülbül kanayan yarasına ağlar,
Bülbülü ağlatan beni ağlatan yar,
Gül bülbüller ağlamazsa solar.
Güz geldi, güller soldu bülbüller keseli ağıdı,
Benim aşkım zannetme ki bülbülle yarıştı
İnan zor değil Gül’üm dökmek ederken feryat gözyaşı,
Ve inan kolay değil yaşamak içinde bütün ağıdı.
Sonunda inanıyorum geldi zamanı Leyla’yı Kays’a bırakmanın;
Ve geldi zamanı yarışmaya Mecnunla başlamanın.
