Rüzgâr göğe kaldırıyor; zehir misali gözyaşlarımı
Bulutları ağlatıyor yaramın acısı
Sonra toprağa karışıyor, çiçekler ve ümitler yetişiyor rengarenk
Gönül pencerenden silkeliyorum tozlu aşklarımı
Birer birer dökülüyor yere; söylenmemiş kelimelerin ağrısı
Sonra toprağa karışıyor, çiçekler ve ümitler yeşeriyor rengarenk
Görmeyi öğretiyor gözlerin hayat okulunda
Ve duymayı öğretiyor sesin
Sen başlı başına bir şiirken, şairliği öğretiyor bana nefesin
Aşk bu, ölmeden öldürüyor insanı
Kefensiz ve yalınayak; ateş çemberinin ortasında gül bahçesi mezarı
Sonra toprağa karışıyor, çiçekler ve ümitler yeşeriyor rengarenk
Zeynep Akay
