Soluksuz yağıyordu yağmur üzerimize
Yeryüzüyle nefessiz paylaşıyordu rahmetini
gökyüzü
Ağaçlar paçalarına kadar ıslanmıştı
Gelip gidip saçlarını okşayan koca çınarın
sığırcıklar
Bir tek onlar çıkmadı yuvalarından
Kanat çırpmaya mecalleri yoktu daha
Etekleri çamura bulanmıştı dağların
Ve rüzgar bir yandan
En sevdiği şarkıyı çalıyordu
dans etmek için
çingene ormanlarının
Onlar ki böyle günler için saklardı
en güzel elbiselerini
Güneşten kesilir kumaşı
Yağmur iplikleriyle dikilirdi
O elbiselerle
Siyah saçlı, ince uzun çingene kızları
Tıpkı birer gök kuşağı gibilerdi.