Ağladı şubat
Yalancı baharın çiçeklerini savurdu hoyratça,
Dolunaylı bir gecede esen seher yeli.
Öksüz bir gönül taşıyorum şimdi, sensiz
Yitik şehrin yalnızlar sokağında
Şehrin kaldırımlarında buğulu gözlerin damlaları
Dudaklarımda teselli veren yakarışlar
Ve içimde kaynayan bir mahşer senden bana kalan
Cehennemsi sensizliğin
Cennetsi ruhunu yaşıyorum
Kederli yağmurlar yağıyor kuzun’un üstüne
Usulca ve yürekten…
Sessizce iç çekişlerimle iç içe özlemin.
Sensizliğin ağır yükü omuzlarımda
Ama bir o kadar da yüreğimde sağlam bir inanç
Hayata sımsıkı sarılmaya dair;
Hayatın götürdüklerine üzülmemeye,
Hayata kattıklarına sevinmeye dair…
Yokluğun vurgun misali yüreğime, gözlerime sağanak
Sana meftun gözlerin sancılı bakışları altında
Yalnız kalabilmenin adı oldum.
Kederlenmekte günden güne can sızım
Herkes yanımda; ben gönülden yanmışım, yalnızım
Bir ormanda sana bağlı bir çınar gibi
Gidişinden beridir ıssız ki ne ıssızım…
