Düşünüyorum…
Bir okyanus beliriyor.
İçinde tüm karanlığı besleyen.
Soğuk, ıslak ve hırçın.
Çekiyor kendine doğru.
Dev uyanıyor kocaman elleriyle önce havaya kaldrıyor yıldızlara dokunuyorum sonra tek hamlede yere vuruyor kalbim kırılıyor.
Düşünüyorum…
Bembeyaz bulutlarıyla gökyüzü beliriyor.
Sessizce şekilden şekile giriyorlar.
Sırtüstü uzanıp şaşkınlıkla seyrediyorum tüm bu değişen yüzleri.
Bir gördüğümü bir daha göremiyorum aynı yerdeyim ve aynı buluta bakıyorum halbuki.
Yağmur başlıyor aniden.
Hiç kıpırdamadan uzanıyorum boylu boyunca .
Yüzüme vuruyorlar tüm gerçekleri, aldırmıyorum.
Aldırmıyorum hiçe saymaları, aldırmıyorum tüm bu yalanlara.
Yağmur hızlanıyor ve acıtıyor tüm bu inkarlar.
Düşünüyorum…
Sonsuzluk, açıyor tüm kapılarını ardına kadar.
Ürkek adımlarımla giriyorum her gece içeri.
Kocaman bir boşluğa attığım adımda yükseklerden düşüyorum hiç yılmadan her gece .
Sadece düşüyorum..
Sabaha bir şeyim kalmıyor geçiyor.
Geçiyor tüm hayallerim sabaha karşı ve geriye kalan baş dönmesi biraz mide bulantısı oluyor ki alışıyorsun zamanla.
Düşünüyorum…
Dünya şekil değiştiyor.
Yuvarlaklığından kurtulup dümdüz bir yol oluyor .
Geriye dönüşü olmayan bir yola giriyorsun .
Yürüdükçe alışıyorsun..