Bir akşam veya bir sabah
Veya da bir ayaz vakti
Gelirler diye umuyorum bana
Serpilmemiş henüz tarlaya tohumlar
Serpilmesi gerekir mi bana da bazı güzel şeyler?
İnanın bir saniye durmak istemiyorum!
Bir saniye, yüksek ve de aşılmaz geliyor
Omuzlarımda büyük bir kelebek duruyor
Omuzlarımda bir kalabalık
Anlamaya çalışıyorum
Omzumdaki bu kelebeği
Ve de içimdeki türlü duyguları
Bu kadar yetmez diyorum
Hiçbir şey için bu kadar yetmez
Bu kadar
Bu kadar!
Sabretmek için güzel bir gündeyim
Sonra
Sonra!
Sonra gelirler diye umuyorum bana
Ben kendime umuyorum
Bir akşam veya bir ayaz vakti
Ellerim.. ellerim ve de saçlarım
Sıcaktan terleyen ellerim
Yüzümden daha yaşlı görünüyorlar
Kendime yemekler hazırlıyorum
Ve bir bardağa su dolduruyorum, yavaş yavaş içiyorum
Bir bardağa öyle türlü şeyler dolduruyorum ki
Bu ara hep kendime çalışıyorum
Ama dert etmiyorum hiçbir şeyi
Dert etmiyorum
Bir yıldızın yerinden ayrılmasını
İnanın dert etmiyorum
Bu halimi
Ama bekliyorum bir umutla, garip bir umutla
Gelmelerini bana
Bazı insanlar artık gelmeli bana
Hayır hayır dert etmiyorum
Neyse ki kar yağmaya başladı
Aklıma huzurlu ve güzel şeyler geliyor
Gerçekliği işte tam kar yağdığı zaman görüyorum
Ve dert etmiyorum kavgaları
Örneğin bir karınca ile bir güvercine bakıyorum
Onlar!! Onlar hiçbir şeyin farkında değiller
Ama ben farkındayım
Kirli duvarların farkındayım
Anlatılamaz duyguların ve de güzel insanların
Güzel insanların
Ölümün farkındayım
İşte en acısı da bu!!
Sonlara doğru kesik kesik gelecek bazı şeyler
Bazı önemsiz şeyler
Umut ile bekleyeceğim
Belki
Gelirler bir gün bana diye
