Her insan bir evrendir,
Kalbiyle Dünya’ya seslenen.
Gönül ırmağıyla sulanır,
Çiçek çiçek açar ,yediveren.
İlim, bilim, irfan deryasıdır,
Gönül , evrenin can damarıdır.
İnsan kendi kalbinden çıkar yola,
Kalpten kalbe yol alınır.
Gönül dediğimiz derya deniz,
Her vücut ayrı olsa da, aslında bir’iz
Görünmez zincirler bağlar bizi,
Bir oluşa akar, bilgimiz,fikrimiz.
Deryaya, dünyaya sığmaz gönül
Bir macera oysa, güttüğümüz ömür.
Bir tomurcuk gibi sulanır, büyütülür,
Çağlayan misali, hayata akar gürül gürül.
