GÜCENİK GİZ

Kalbin için kehanetlerde bulunmayacağım sana;

Bir tohumdur, evvelce içimde sakladığım.
Kaç bahardır, bir bahardır beklediğim

Sokakların, portakal çiçeklerinin kokularını avuçlarına doldurduğu yazlar

bir balkon tenhasın da,
Bir kiraz salkımı kızıllığında,
alazlanmış, düşler besledim

Ve bir şiiri, yüzünde gülerken çoğalan Gökkuşağı renklerine boyamayı ve
tenine güneş çeken her yağmur da
yüzünün Sevinç’e evrilişini

Her gün, içimde gücenik bir giz gibi gezdiriyorum adını,

Susmak sunuluyor bana,
gönlün Engin hazinlerinden,
bir derdi, başka bir dertle karıp susmak.

Ey Üzerinde dalga sesleri tepindiren susmalarım,
Ve ey en morarmış, çürük yerleri insanlığımın

Karaya oturmuş bir geminin çaresizliği var adımlarım da,

Yüreğim ağzımda beklediğim ince bir sözü, bir kuşun kanadında göğüme çağırıyorum

Ve yine o şarkı çalıyor bulutların ardında,
işitiyorum.

Bir martı çığlığının altında kavrulan gövdem gibi,
işitiyorum.

Yusuf Sinan