ıslık çalarak yürüdüğüm
karanlık yollardan geçip
denizi bulsam,
rüzgarlar eserken
saçlarımın arasından,
aklımı kaybetmiş olsam.
köpüklere karışıp
balık olsam, öyle dönmeyi unutsam.
sessizlik acılarıma dokunur,
şarkı olur,
çözülür kalbimin dili.
derdini mısralara vurur,
suskunluğum o vakit biter,
kendi kendine konuşan delinin
güzel bir bahanesi olur…
