Onlarca yıl ben yaşımı yaşım beni anlamamış
Bir deli rüzgâr gibi gelmiş esmiş geçmiş gitmiş
Anlamak uzun sürdü yolun sonuna varınca
Belki hayat beni ben hayatı anlamamıştım
İki yabancı gibi bu dünyada hayatla birbirimizden habersiz yaşamazdık
Bir kurşun sıksaydı hayat bana anlatsaydı
Sol yanımı parçalasaydı olmayan yâr gibi hatırlatsaydı
Boş kalmazdı böyle sol yanım bir ömür kaçmasaydı
Yaklaşsaydı yanıma paslı bir hançer gibi gerçeği saplasaydı
İki yabancı gibi bu dünyada hayatla birbirimizden habersiz yaşamazdık
Kurşunun bundan dolayı bir suçu yok sıkılmayınca ne bilsin
Paslı hançerin ne suçu var sırtıma elsiz saplanamazdı
Gençliğim ne bilsin hayatı hoyratça böyle yaşamazdı
Elim gönlüm bomboş musalla beni ne bilsin böyle kabul etmezdi
İki yabancı gibi bu dünyada hayatla birbirimizden habersiz yaşamazdık
Ağlama gözyaşlarım sizlerin suçu yok suç hayatla benim
Belki hayatı gördüm belki hayat beni deli gördü yaklaşmadı derim
Ben kendim kendi sonuma doğru yalnız koşarak giderim
Siz kalın geride ben suçumu bugün pişmanlığımla kabul ederim
İki yabancı gibi bu dünyada hayatla birbirimizden habersiz yaşamazdık
