Komşuluğumuz eskilerde akan bir nehirdi
Araya giren bozguncular bizleri nasıl devirdi
O güzel günleri arar dururuz lakin geri gelmez
İçimizdeki kurtlar bu güzelliğimizi işte böyle kemirdi
İçimizdeki kurt temizlenir gönlümüz çok diriydi
Nefreti kini temizleyen imandır insanlar bilirdi
Şimdi bilenler bilmez oldu çıkar için kapılar kilitlendi
İçimizdeki kurtlar bu güzelliğimizi işte böyle kemirdi
Dünya çıkar ilişkisi bu ateşi alevlendirdi yaktı
İnsanlar malı mülkü çıkarı koluna şimdi taktı
İnsan yere düşer şimdilerde kim yüzüne baktı
İçimizdeki kurtlar bu güzelliğimizi işte böyle kemirdi
İnşallah gerçekleşir komşuluk muhabbetli düşüm
Ben insanlara değil ben kendime de değil küsüm
Elbet bir gün kapımızı çalacak elbette ki ölüm
İçimizdeki kurtlar bu güzelliğimizi işte böyle kemirdi
Gülveren’im kötü niyetli insanlar köşeye oturmuşlar
İyilik geç gelir bilirler insanları yalanlarla oyalamışlar
İyilik kapıyı çalınca gelince yerin dibine saklanmışlar
İçimizdeki kurtlar bu güzelliğimizi işte böyle kemirdi
Mehmet Aluç – Âşık Gülveren
1 comment
Gerçekleri satırlarınıza dokumuşsunuz, tebrikler:)