İnsanların kibirlerinden, çığ gibi büyüyen nefretlerinden, kendilerinden ve onların kınarcasına bakan o gözlerinden bolca sıkıldıysan
Mükemmel insan tabirini en çok kendisine yakıştıran o burnu havada insanlardan bıktıysan
Bizi kendi neslimizden, kendi popülasyonumuzdan nefret ettiren sosyopat insanları yakıp yıkmak istiyorsan
Gel kardeşim. Gel sana bir bardak çay koyayım. Anlat sen de insanlığını.
Bu yazı ne deneme oldu ne anı ne de şiir. Bu yazı nefret oldu. Bu yazı nefret dolu. Bu yazı kin dolu.
Bu yazıda yazdığım insan sizsiniz, bu yazıya yazdığım kişi benim. Bu yazı kendime sesleniş.
Güvenecek gibi olduğumda sırtını döndün. Bişeyler kazanabildin mi bari?
Ağladığımda, yardıma haykırdığımda kendi eğlencene bakıp bir de sen vurdun sırtımdan. Değdi mi?
İhtiyacın olduğunda ben geldim sen şimdi nerdesin? Tabii ya.
İnsandın dimi sende. Hepiniz insansınız dimi?
Aranızda hiç kendini hayvan hisseden oldu mu? Bunu bu gece düşünün.
Yarın hayvanlara tasma takılacak.
Çok geç olabilir.
Öpüldünüz.
