Yediymiş yaşım
çivit mavisi gözlerim.
Denizmiş annemin adı,
Babamın Ali.
Öyle dediler televizyonda.
Ben doğduğumda televizyondan veriyorlarmış adları.
Pilli bir radyodan sordular soruları.
Bir:
Gözlerini hangi renk takım elbiseye uydurmak istersin,
bedenine biçilmiş?
Radyodan
görmüyorlar gözlerimi.
Ben,
çivit mavisi gözlerim
ki;
rengi daha doğmadan
İsmime bir saat kurulup
adı
Kulağıma okunan sabah ezanından aldığım şehir.
Hangi renge uyar bir şehir?
Ve
Kim bilir ki anlatsan
bir bedeni bir renge uydurma sancısını?
Sordular.
İki:
Ne zaman 11 yaşamak istersin?
İki kişi veriyor kararları
ta Adem’den Havva’ya.
tek kişi aslında.
Biri kaburga
diğeri onun kemikleri.
El cevvap:
Unuttuğum zaman.
Unutacağım.
Biraz oturayım,
sonra
sonra
unutacağım.
