Vakit ikindi
9 Eylül, İzmir
Ömrümün şehri.
Özgürlüğünün sene-i devriyesi
Ne mutlusundur sen şimdi
“Öyle güzelsin ki,
Kuş koysunlar yoluna.”
Yolların bayraklarla süslüdür şimdi
Çocuklar gösteri yapıyordur
Hele Belkahve’yi düşünemiyorum…
Nelere şahit oluyorsun
Her türlüsünü kucaklıyorsun
Bense bugun usulca oturuyorum evimde,
Gevrek yiyorum.
Yok ki, tutup elimden
“Hadi, iskeleye gidelim!” diyen.
Varsın olmasın.
Sevgilim yok, sen varsın.
Ne güzel.
Yine düşman geliyor deseler,
İnan bana İzmir,
Baktık savaştık olmadı,
Tüm yolarına yatarız senin.
Varsın ayakları bize bassın.
Yeter ki o ayaklar,
DAHA DA İZMİR’E DOKUNMASIN.
