yazmaz oldu kalemim,
gözyaşımla ıslandı defterim
ne karaymış kaderim
hiç gün yüzü göremedim
yazmaz oldu artık kalemim
kederle doldu yüreğim
içimi satırlara dökemedim
yok sevmek bana yasak
ne olacak artık yalnız kalsak
hüzün yaprağı kalmış
bir tek dalda o da düştü
kara kışın ilk sabahında
karlara gömsemde sevdamı
kardelen misali yeniden açmayacak mı?
küllendi desemde bu ateş
adını anınca içim yine yanmayacakmı?
