bu sensiz geçen kaçıncı gün,
saymadım takvimleri kaldırdım duvardan
bu solan kaçıncı gül bahçesi
yağmursuzluktan
masal evim döndü depremden
sonra harabeye,
toprak altında kaldı düşler.
arasam da bulamam
gücümde yetmez ömründe
çaresiz dipsiz kuyulara attım
hatıraları, kaybolup gitsin diye
unuturum kapatırım üstünü başka dertlerle.
yaşar giderim.
ta ki kalbim ağlamaktan eriyip bitene kadar…
