Gönlüme yıllar öncesinde vurulmuş bir mühür,
Bir kere yenilmiş ve incitilmiş.
Yılları avutmuşum, onlar beni savurmuş oradan oraya.
Ne çabuk geçmiş yıllar, hatıralar, insanlar…
Bambaşka bir insan olmuşum farketmeden.
Zaman öğütürken insanı,
Anlamazdık yılları ve hayatı.
Boştu her şey bizim için; çünkü sevgi vardı, değerdi…
Emek vardı hayatımızda ama değerliydi.
Şimdi de emek var elbet ama değeri yok,
Hiçbir şeyin, hiçbir yerde.
Her şey boş ve anlamsız bu vakitte.
Sayfalarca anıyı yazıp yazıp saklamışım sandıklara,
Mühürlenmiş gönlüm gibi, gizli ve saklı…
Deste deste kağıtlarda ne anılar var, ne anlatılanlar.
Gözyaşlarım dökülüyor şimdi kehribar sayfalara,
Gözlerimde hüzün ve acı bir arada.
Beklediğim bir şeyler varmış o zaman hayattan,
Kalmamış yıllardan beriye bir umut esamesi bile hala…
