KOŞ
Karanlığa hep koşarak gittin
Bilemedin ki içinde boğulacağını.
Aydınlığa kavuştum sanarken
Elllerin yine uzandı siyahına.
Çünkü bulandın ya siyaha
Vazgeçemiyorsun bir türlü.
Bu geceleri tanırım ben
Sabahları olmaz hiç.
Dikersin gözlerini tavana
Beklersin.
Hadi bir umut bırakayım yatağına
Tertemiz bir sayfa bırakayım ellerine.
Bir yol bulmuşcasına
Kanatlanıp geldim ya
Bu muydu ki
Gecemi zifiri yapan
Kendini bitirmek mi?
Yetmemek mi?
Sanki bir parçam daha olsa senin değil mi?
Neden hep eksik kalıyorum yaşamaya.
Kendim için yaşamayı mı unuttum.
Kendimi mi unuttum yoksa.
OCAK 22, 2018
RASKOLNİKOVUM
