İnşaatta unutulmuş şiir kitapları,
Yağmayı unutmuş yağmurlar,
Acımasız adamların eseri ritimsiz yürüyen kadınlar,
Rüzgara karşı koyamayan pencereler.
Hiçler, hiçlikler.
Henüz yalnızlığın o buruk tadına varamamış yapmacık toplumlar,
Sokaklarda unutulmuş çocuklar,
Ve bir kalbin güneş görmeyen odasında küflenmiş yalnızlığım.
Haykırabilirim şimdi sessizce;
Bende yalnızım dostlarım!
Bir hiçliğin derinliği kadar.
