Benim, Hep benim, Tek benim Her kötü sonun sorumlusu. Gün sunumu günahlarımın cezasıdır Haylaz sırtımın arsız kamburu Her sürüncemede Bütün zamanlar bağ bozumunu gösterir bana Birini sevince yeniden şekillenecek gibi olur evren Kalıpları ancak sevgi bozar, inanırım Tuhaftır, herkes şaşırır iyimser çabama Aklımın dişlileri hafiften sıyırınca mili Ve bocalayınca ellerim Tekrar kapına geldim, Sana sarıldım yalnızca Benzersiz kadınlar doğurdu ağlamaların Kibarca okşadım hepsinin masumiyetlerini Öptüm, sarıldım, kokladım, Kibarca. Bre kıymet bilmezim! Güzel insandım ben Bakmayı bir nevi, Görmeyi ise hiç beceremedin. Elinin değdiği bütün güzellikler şimdi kül İnsanız, Nasılsa yarın yükünü atarsın omuzlarından Tasalanma, haydi gül!
